Benvidos á miña curta pero intensa viaxe.
Non é unha viaxe de maleta nin de mochila (xenial unha manta de pic-nic), nin de coche nin de tren, nin de ir ou vir, senon de estar....en Compostela, nun de tantos recunchos especiais, pero coa peculiariedade de ser moi pouco coñecido polos propios composteláns.
Aínda non podo revelar onde é ou como se vai, sin facervos antes os desexos de coñecelo ou adiviñalo.
Nel, Anxo descubriu...
cómo pisar as nubes sin subir ao ceo!
cómo tocar auga da chuvia sen mollarse (os pés)
....encántalle descubrir buratiños...e se ensoufan...mellor!
ademáis hai unha fonte preciosa ( do séc.XVIII)....sen auga por agora
cómo escoitar música e non só dos paxaros!
sentándose nun banco ao pé da fonte
............ está detrás dun conservatorio de música.......
menuda pista dei xa!
cómo correr sen perigos....con toda esa herba mullidiña
e cómo xogar divertido sin ter columpios nen tobogáns.....Cucú
xa vedes a cantidade de cousas para facer neste recuncho escondido.....e cunha mantiña pódese facer unha grande merendola á sombra dalgunha das grandes àrbores....eu descubrín unha árbore de loureiro....pero unha foi a máis emocionante... unha figueira....toleo polos figos....en setembro vou visitar moito este xardín secreto!!!
E xa adivinachedes onde está?
Voume deitar nesta herba e dicilo en voz moi baixa
....porque é un xardín secreto...
É o xardín do Pazo de Amarante, na Algalia de Abaixo, pero ten a entrada pola Praza de Salvador Parga, ao lado do Conservatorio Histórico de Santiago de Compostela.
Precioso??? Verdade??? Espero que vos gustase
Belén e Anxo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario